Kobietostan był naszym pierwszym projektem o kobietach i dla kobiet. Przez dwa lata spotykałyśmy się kobietami, które zmagały się z depresją, z ofiarami przemocy domowej, z kobietami osadzonymi i w kryzysie bezdomności. Był to niezwykle ważny czas, który utwierdził nas w przekonaniu, że obrałyśmy właściwą drogę twórczą i chcemy nią dalej podążać. Przyglądałyśmy się kondycji współczesnej kobiety, analizowałyśmy jej role w społeczeństwie, a także w dialogu z uczestniczkami sprawdzałyśmy, czy perspektywy równouprawnienia i upełnomocnienia kobiet są możliwe do osiągnięcia. Pracowałyśmy z kobietami z różnych środowisk, z przebogatym bagażem doświadczeń. Spotykałyśmy się z nimi w miejscach ich ówczesnego zamieszkania, jak zakłady karne, schroniska dla bezdomnych czy środowiskowe domy samopomocy. Weszłyśmy w ten świat z otwartością i ciekawością, pragnieniem nawiązania dialogu i uważnością na każdą z kobiet. To pozwoliło nam nawiązać bezpośredni kontakt i wydobyć potencjał drzemiący w każdej z uczestniczek, by następnie wzmocnić go i przekuć na twórcze działania.

Zwieńczeniem pierwszego roku pracy twórczej była wspólna instalacja artystyczna inicjatorki projektu Agnieszki Bresler i współpracujących artystek: reżyserki z Włoch Irene Ros i fotografki Magdaleny Mądrej.

Drugą edycję projektu współtworzyły Agnieszka Bresler, reżyserka teatralna Joanna Lewicka, dramaturżka Magdalena Mróz i fotografka Paulina Anna Galanciak. Był to rok intensywnej i niezwykle twórczej pracy z podopiecznymi z czterech placówek (z Żeńskiego Aresztu Śledczego Zakładu Karnego nr 1 we Wrocławiu, Zakładu Karnego w Krzywańcu, Schroniska św. Brata Alberta dla Kobiet i Matek z Dziećmi oraz z Fundacji Opieka i Troska). Na podstawie tych spotkań stworzyłyśmy autorski scenariusz. Zaprezentowałyśmy go w formie czytania performatywnego we wszystkich miejscach, w których działałyśmy w ramach projektu.

To dwuletnie doświadczenie umocniło w nas poczucie, że to, co robimy ma sens i jest wartościowe nie tylko dla nas, ale dla wszystkich współtworzących i wspierających. Było również punktem wyjścia do późniejszej realizacji spektaklu Kobietostan. Chór na jedną aktorkę.

W 2016 roku projekt zrealizowałyśmy w ramach programu Rezydencji Artystycznych A-i-R Wro będącego częścią Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016, dzięki dotacji ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP.

W 2017 roku zrealizowałyśmy dzięki dofinansowaniu ze środków Narodowego Centrum Kultury w ramach programu Kultura – Interwencje.